Dyzartria

 

Giełkot

 

Jąkanie

 

 

Giełkot to zaburzenie mowy  które objawia się

w problemach z płynnością mowy. Mowa jest szybka i nieregularna, a artykulacja nieczytelna. Giełkot cechuje się także niespastycznymi powtórzeniami, przypadkowymi dźwiękami oraz problemami z koartykulacją. Pojawiają się również inne objawy takie jak: trudności z koncentracją, impulsywność, ograniczony zakres

uwagi, zbyt wiele myśli naraz, czasami występująca  nieadekwatna gestykulacja, zmniejszona zdolność wsłuchiwania się oraz brak świadomości dotyczącej napotykanych trudności.

 

 

Zaburzenie mowy, które charakteryzuje się powtarzaniem lub wydłużaniem dźwięków, sylab bądź słów, jak również występowaniem częstych pauz lub blokad, które zaburzają płynność mówienia. Jąkanie powinno być uznawane za zaburzenie tylko wtedy, gdy jego intensywność jest na tyle wysoka, że zakłóca płynność mowy.

Nie udało się jednoznacznie ustalić przyczyn występowania jąkania, jednak zostały wyróżnione trzy grupy czynników etiologicznych, do których zalicza się przyczyny organiczne, środowiskowe oraz procesy psychiczne.

 

Mutyzm

 

 

Mutyzm to zaburzenie mowy które jest uwarunkowane psychiatrycznie. Objawy mutyzmu to częściowy lub całkowity brak mowy po zakończonym rozwoju mowy i przy zachowaniu zdolności do mówienia.

 

Do głównych czynników które mogą prowadzić do mutyzmu należą: uwarunkowania genetyczne, niski poziom serotoniny, lęk, nieśmiałość, depresja, doznane traumy, czynniki związane z edukacją, a także zaburzenia rozwojowe przed oraz po narodzinach, wpływ środowiska, stres.

Oligofazja

 

 

Oligofazja  to zaburzenie  mowy, które występuje u osób z niepełnosprawnością intelektualną. Jest to zaburzenie związane z niewystarczającym rozwojem zdolności percepcyjnych. Mowa tych osób cechuje się: ubogim zasobem słownictwa, błędami gramatycznymi, niepoprawną artykulacją, trudnościami w tworzeniu zdań, a także echolalią.

Nie przekreśla to jednak szans na opanowanie i odpowiedni rozwój mowy. Leczenie polega na terapii logopedycznej, która u tych dzieci trwa dłużej w porównaniu do ich rówieśników. Zajęcia powinny być krótkie i różnorodne, dostosowane do zdolności dziecka oraz angażujące jego zainteresowania.

 

Dyzartria to zaburzenie na poziomie wykonawczym ruchowego mechanizmu mowy,  który wynika z uszkodzeń w centralnym lub obwodowym układzie nerwowym. Dyzartria objawia się  trudnościami w obszarze aparatu oddechowego, fonacyjnego i artykulacyjnego, co prowadzi do zniekształceń dźwięków w mowie zarówno na poziomie segmentalnym, jak i suprasegmentalnym.  Zgodnie z powyższym opisem, przyczyny tego zaburzenia skupiają się na poziomie układu nerwowego.

 

Wyróżniamy kilka typów dyzartrii:

 dyzartrię korową, piramidową, pozapiramidową, móżdżkową, opuszkową oraz mieszaną

Alalia

 

Palatolalia

 

 

      Zaburzenia w realizacji fonemów           spowodowane rozszczepem podniebienia.     Szczególną uwagę zwraca się na otwarte nosowanie. 

W mowie pacjentów z tej grupy można zaobserwować również inne symptomy zaburzeń fonemicznych m.in. te które wynikają z niewłaściwej formy twardego podniebienia, strategii kompensacyjnych które są rezultatem trudności w oddzieleniu jamy ustnej od nosowej, problemów ze słuchem, zaburzeń podstawowych funkcji czy biologicznych czynności takich jak oddychanie oraz przyjmowanie pokarmów

Dyzartria

 

 

Alalia to zaburzenie mowy, które występuje w wyniku uszkodzeń mózgu mających miejsce przed lub w trakcie rozwoju mowy. Alalia charakteryzuje  się  istotnym opóźnieniem a nawet brakiem rozwoju mowy, mimo że słuch i inteligencja dziecka są w normie.

Dzieci z alalią często nie wypowiadają się lub mówią bardzo mało a ich trudności mogą obejmować brak zdolności do zrozumienia, powtarzania oraz tworzenia własnych wypowiedzi. Leczenie alalii wymaga współpracy różnych specjalistów, takich jak logopeda, neurolog oraz pediatra.

Dyslalię dzielimy na

 

  • Śrdowiskową – jej przyczyny mogą obejmować niewłaściwe wzorce lub ograniczony kontakt językowy, co prowadzi do braku motywacji do mówienia
  • Mechaniczną – nieprawidłowości w budowie aparatu mowy lub struktur obwodowych, znane jako dysglosja lub motoryczna dyslalia
  • Centralną (dysartria, anartria) – uszkodzenia w obrębie struktur korowych
  • Audiogenną – związana z nieprawidłowym działaniem narządu słuchu;
  • Asocjalną  o charakterze psychogennym, przejawiająca się oporem przed mówieniem;
  • Sprzężoną – zespoły genetyczne, w których występuje wiele zaburzeń.

Dyslalia

 

 Najcześciej występujące zaburzenia mowy u dzieci

  • Dyslalia

  • Palatolalia

  • Alalia

  • Dyzartria

  • Oligofazja

  • Mutyzm

  • Jąkanie

  • Giełkot.

Naszym zadaniem jest nie tylko zidentyfikowanie poziomu oraz typu problemów związanych z mową, ale również opracowanie planu przyszłej terapii oraz wdrażanie działań mających na celu zapobieganie tym trudnościom. Określenie rodzajów zaburzeń mowy jest skomplikowane, ponieważ logopedia to dziedzina łącząca różne obszary wiedzy i ciągle rozwijająca się.

 Wada wymowy to zjawisko, które odnosi się do występowania  różnych nieprawidłowości w trakcie mówienia. Zaburzenia mowy mogą objawiać się w formie pomijania, zastępowania lub modyfikacji wydobywanych dźwięków.

Terapia wad wymowy

Standardy Ochrony Małoletnich

Regulamin gabinetu

RODO

Gabinet logopedyczno-terapeutyczny "MiMisio"

mgr Anna Ząbik

Gabinet logopedyczno-terapeutyczny "MiMisio"

mgr Anna Ząbik

 

logopeda - pedagog - terapeuta pedagogiczny

 

ul. Powstańców Warszawy 29   

 33-100 Tarnów

Anna Ząbik

517 375 250